Planowanie ciąży po 30 roku życia — szanse, zagrożenia, niezbędne badania

Aktu­al­nie wiek, w którym kobi­eta rodzi pier­wsze dziecko, moc­no się prze­sunął. Wiele Pań zachodzi w ciążę po 30 roku życia. Ich szanse na dziecko wciąż są bard­zo duże, ale muszą one pamię­tać o kilku niezbęd­nych rzeczach. Sprawdź, z czym wiąże się planowanie ciąży po 30 roku życia!

Spis treś­ci:

1. Planowanie ciąży po 30 roku życia — kobieca płodność
   Planowanie ciąży po 30 roku życia a możli­we ryzyko
   Planowanie ciąży po 30 roku życia — niezbęd­na diagnostyka

Planowanie ciąży po 30 roku życia — kobieca płodność

Kobieca płod­ność male­je wraz z wiekiem. Kobi­eta po 30 roku życia ma jed­nak wciąż bard­zo duże szanse na macierzyńst­wo. Więk­szość pac­jen­tek w tym wieku zachodzi w ciążę bez najm­niejszych problemów.

Planowanie ciąży po 30 roku życia a możliwe ryzyko

Wiek kobi­ety wpły­wa na ryzyko roz­wo­ju wad wrod­zonych u dziec­ka. Im starsza jest kobi­eta, tym jest ono więk­sze. Wiek kobi­ety najwięk­szy wpływ ma na rozwój zespołu Dow­na u pło­du. U pac­jen­tek w wieku 35 lat wynosi ono 1:400, a u 10 lat młod­szych Pań jest to 1:1250. Statysty­ki pokazu­ją jed­nak, że aż 96% kobi­et po 30 roku życia rodzi zupełnie zdrowe dzieci.

Wady wrod­zone u pło­du to nie jedy­na rzecz, na którą kobi­ety w ciąży po 30 roku życia są bardziej narażone. Ist­nieje u nich także więk­sze ryzyko wys­tąpi­enia cukrzy­cy ciążowej, nad­ciśnienia tęt­niczego oraz zakończenia ciąży poprzez cesarskie cięcie.

Planowanie ciąży po 30 roku życia — niezbędna diagnostyka

Zwięk­szone ryzyko wad wrod­zonych w ciąży po 30 roku życia wiąże się z koniecznoś­cią przeprowadzenia diag­nos­ty­ki pre­na­tal­nej. Poz­woli ono wykryć tego typu niepraw­idłowoś­ci u dziec­ka, jeszcze zan­im pojawi się ono na świecie. Dzię­ki tak wczes­ne­mu rozpoz­na­niu przys­zli rodz­ice oraz lekarze będą mogli lep­iej przy­go­tować się na przyjś­cie na świat dziec­ka z daną wadą.

W ramach diag­nos­ty­ki pre­na­tal­nej przeprowadz­ić warto testy prze­siewowe, takie jak test PAPP‑A czy USG gene­ty­czne. Warto zde­cy­dować się także na badanie wol­nego płodowego DNA, takie jak test Pre­na­tal testD­NA. Jest to niein­wazyjne badanie, do którego potrzeb­na jest jedynie prób­ka krwi matki.

Dzię­ki niemu u pło­du wykryć moż­na takie wady, jak zespół Dow­na czy zespół Turnera.
Kobi­eta ciężar­na może wykon­ać także inwazyjne bada­nia pre­na­talne, takie jak amniop­unkc­ja. Są one jed­nak przeprowadzane, dopiero gdy testy prze­siewowe wykażą pewne niepraw­idłowoś­ci. Wcześniej nie ma potrze­by wykony­wa­nia badań inwazyjnych.