Czym jest echolalia u dzieci?

Jed­nym z etapów roz­wo­ju mowy dziec­ka może być echolalia. Pole­ga ona na pow­tarza­niu zasłyszanych zwrotów lub słów. Jest ona zupełnie nor­mal­na, jeśli pojaw­ia się u dzieci w wieku 1,5 do 2 lat. U starszych pociech może być ona niepoko­ją­ca, ponieważ częs­to pojaw­ia się w prze­biegu różnych zaburzeń. Zobacz, co może oznaczać!

Spis treś­ci:

1. Echolalia — co to takiego?
2. Echolalia u dzieci autystycznych
3. Echolalia — leczenie

Echolalia — co to takiego?

Echolalia pole­ga na pow­tarza­niu zasłyszanych słów, zwrotów, a nawet całych zdań. Wys­tępować może ona w dwóch for­ma­ch: naty­ch­mi­as­towej i odroc­zonej. W pier­wszym przy­pad­ku dziecko wypowia­da usłyszane słowa od razu po jego usłysze­niu. W przy­pad­ku echolalii odroc­zonej powtór­zony zwrot pojaw­ia się dopiero jakimś cza­sie np. kilku godz­i­nach, a nawet dni­ach. Dzieli się ją również na echolal­ię funkcjon­al­ną i niefunkcjon­al­ną w zależnoś­ci od tego, czy dziecko poprzez pow­tarzanie próbu­je się komunikować.

Echolalia to jeden z etapów roz­wo­ju mowy, który pojaw­ia się w okol­i­cy 1,5–2 roku życia. Jest to tzw. echolalia roz­wo­jowa. Nie jest ona powo­dem do niepoko­ju. Obawy rodz­iców powin­na wzbudz­ić echolalia, która pojaw­ia się u trzy­lat­ka lub starszego dziec­ka. Może być to objaw autyz­mu, schizofrenii dziecięcej czy zespołu Tourett’a.

Echolalia u dzieci autystycznych

Echolalia jest jed­nym z najczęst­szych objawów zaburzeń ze spek­trum autyz­mu. Dzię­ki niej ułatwia­ją sobie one komu­nikację oraz:

• W roz­mowie pokazu­ją, że są w nią zaangażowani
• W przy­pad­kowej sytu­acji okazu­ją dyskomfort
• Stara­ją się lep­iej zrozu­mieć wypowiedź swo­jego rozmówcy
• Odpowiada­ją twierdzą­co na pytanie, pow­tarza­jąc je np. “Zje­my obi­ad?” “Zje­my obiad”
• Uspoka­ja­ją się w sytu­ac­jach stresowych
• Pobudza­ją się

Prze­jawem echolalii u autystyków są także gotowe for­muł­ki uży­wane w różnych sytu­ac­jach społecznych, takie jak “Miło było Cię zobaczyć” na zakończe­nie spotkania.

Echolalia — leczenie

Echolalia, która nie wyni­ka z roz­wo­ju mowy, powin­na zostać pod­dana ter­apii mowy prowad­zonej przez psy­choter­apeutę. Pole­ga ona na nauce budowa­nia włas­nych wypowiedzi zami­ast pow­tarza­nia cud­zych. U dzieci z bardziej zaawan­sowaną echolal­ią wprowadzana jest komu­nikac­ja alter­naty­w­na i wspo­ma­ga­ją­ca (AAC). Jest to meto­da komu­nikacji dla dzieci z różny­mi zaburzeni­a­mi mowy, pole­ga­ją­ca na pokazy­wa­niu obrazków np. wskazu­jąc na obrazek klock­ów, dziecko pokazu­je, że chce pobaw­ić się klockami.