Gdy dwumiesięczne dziecko nie chce spać — co robić

Niemowlę po porodzie bard­zo dużo śpi. Jest tak zazwyczaj przez 7–8 tygod­ni od poro­du. Potem dwu­miesięczne dziecko nie chce spać, nawet gdy jest już bard­zo zmęc­zone. Częś­ciowo moż­na temu zaradz­ić, sto­su­jąc się do kilku zasad.

Co sprawia, że dwumiesięczne dziecko nie chce spać?

Zmniejsze­nie iloś­ci snu w tym okre­sie wyni­ka częś­ciowo z praw­idłowego roz­wo­ju niemowlę­cia. Jego czas akty­wnoś­ci będzie się nat­u­ral­nie wydłużał, a drzem­ki staną się krót­sze, z cza­sem rzad­sze. Dwu­miesięczne dziecko nie chce spać, ponieważ zaczy­na lep­iej widzieć i słyszeć. Trud­niej mu zas­nąć, bo wyraźniej odczuwa otacza­ją­cy je świat: kolory, ksz­tał­ty, śpiew ptaków za oknem. Sen jest też przez to niespoko­jny, częs­to prz­ery­wany przez niespodziewany hałas, np. dzwonek do drzwi. Rozwój dziec­ka spraw­ia, że świat sta­je się dla niego ciekawszy, ale nowe wraże­nia częs­to powodu­ją u niego niepokój, lęk. Dlat­ego kilku­ty­god­niowe niemowlę nagle nie chce spać w swoim łóżeczku i cią­gle doma­ga się, np. karmienia pier­sią. Bliskość rodz­iców spraw­ia, że maleńst­wo czu­je się bez­pieczne. Cza­sa­mi prob­le­my ze snem są spowodowane infekcją. Zatkany nosek utrud­nia odd­y­chanie, a zacz­er­wienione gardło po pros­tu boli. Początkowo objawy choro­by mogą być na tyle łagodne, że nie zostaną zauważone przez rodz­iców maluszka.

Niemowlę może mieć prob­le­my z zaśnię­ciem z powodu przemęczenia i prze­bodź­cow­a­nia, np. po spotka­niu rodzin­nym, wiz­y­cie kilkulet­nich kuzynów.

Dwumiesięczne dziecko nie chce spać — jak to zmienić?

Maluszkowi będzie łatwiej zas­nąć, gdy będzie miało warun­ki do wyciszenia się. Powin­no być najed­zone, prze­brane w czysty pam­pers. Niek­tóre malusz­ki śpią lep­iej w otu­laczach. Jeżeli dziecko śpi spoko­jnie tylko w ramionach rodz­iców, warto kupić spec­jalne chus­ty do noszenia dzieci. Dzię­ki temu niemowlę będzie cią­gle czuło obec­ność opieku­na, a ten zys­ka więk­szą swo­bodę ruchów. Przy­go­towanie dziec­ka do snu powin­no obe­j­mować ogranicze­nie bodźców, które mogą przeszkadzać dziecku w odpoczynku. W tym celu:

• zasła­ni­amy okna, wyłącza­my główne światła w pomieszczeniu;
• ścisza­my dźwię­ki w tele­fonie, w telewizorze;
• staramy się przewidzieć pewne wydarzenia, np. wyprowadza­my psa na chwilę z mieszka­nia, jeżeli zaraz ma przy­jechać kuri­er. Ewen­tu­al­nie uczymy reagowa­nia na komendę np. cicho, waruj. Jeśli spodziewamy się goś­ci, usyp­i­amy niemowlę przed ich wizytą;
• pil­nu­je­my stałego ryt­mu dnia, np. planu­je­my drzem­ki mniej o tej samej porze, kąpiel o określonej godzinie.

Przy­go­towanie do noc­nego odpoczynku moż­na poprzedzać pewny­mi rytu­ała­mi, które poz­wolą wyciszyć się dziecku, np. śpiewanie kołysanek, delikat­ny masaż.