Choroby mitochondrialne – jaki wpływ mają zaburzenia związane z mtDNA?
Choroby mitochondrialne, które należą do grupy wrodzonych chorób metabolicznych, mają uwarunkowania genetyczne. Powiązane są z zaburzeniami funkcjonowania mitochondriów. Powstają na skutek patogennych mutacji genomu mitochondrialnego, bądź jądrowego. Zaburzenia metabolizmu stanowią liczną grupę, obejmują około 1500 różnych chorób. Szacuje się ich częstość występowania na 1,5 – 8,5 tysięcy urodzeń. Co oznacza mutacja w mtDNA? Jakie objawy daje choroba mitochondrialna? Czy jest możliwe dziedziczenie mitochondrialne choroby? Odpowiedzi na te pytania zawarte są w poniższym artykule.
- Zaburzenia w mtDNA – czym są choroby mitochondrialne?
- Choroba mitochondrialna — jak rozpoznać jej objawy?
- Encefalopatia mitochondrialna — czym jest?
- Dziedziczenie mitochondrialne choroby – czy jest możliwe?
- Zaburzenia mitochondrialne — jak wygląda ich diagnoza?
- Choroby mitochondrialne — jakie są rokowania?
Zaburzenia w mtDNA – czym są choroby mitochondrialne?
Każda komórka zawiera w sobie różne elementy, między innymi jądro i mitochondria. Jądro często nazywane jest ‘mózgiem’ komórki, ponieważ koordynuje jej działanie. Natomiast mitochondrium to struktura, która odpowiada między innymi za dostarczenie energii do komórek naszego ciała. Zapewnia utrzymanie ich czynności, naprawę oraz wzrost. Zarówno w jądrze, jak i mitochondriach zawarte jest DNA. Jednak w mitochondrialnym DNA, czyli mtDNA, znajduje się tylko 37 genów, z kolei w jądrowym DNA zawarte są 23 pary chromosomów i ok. 23 000 genów. Uszkodzenie, czy zachodzące nieprawidłowości w którymkolwiek z nich, mogą doprowadzić do poważnej choroby. Badania genetyczne jako podstawa diagnostyki genetycznej, pozwalają na analizę źródła problemu, jakim są uszkodzone geny. Zatem szukając przyczyny, która odpowiada za zaburzenia mitochondrialne, należy poddać badaniu zarówno mtDna, jak i DNA jądrowe.
Choroba mitochondrialna — jak rozpoznać jej objawy?
Jak już wcześniej wspomniano, mitochondria odpowiadają za dostarczanie energii. Stąd też mutacje w mtDNA wpływają zarówno na tkanki, jak i narządy, które wykazują największe zapotrzebowanie na energię, by móc prawidłowo funkcjonować, mające tym samym również najwięcej mitochondriów.
Do prawidłowego działania najwięcej energii zużywa nasz mózg i układ nerwowy. W związku z tym choroba mitochondrialna objawy może dawać następujące: encefalopatia mitochondrialna (MELAS), migreny, napady udaropodobne, padaczki genetycznej, drgawki, objawy autyzmu, opóźnienie rozwoju, depresja, zaburzenia lękowe, demencja, ślepota korowa.
Należy również zaznaczyć, że duże zapotrzebowanie na energię ma układ mięśniowo-kostny i serce. Zaburzenia mitochondrialne mogą doprowadzić do nietolerancji wysiłku, chorób kardiologicznych, kwasicy (czyli podwyższonego poziomu kwasu mlekowego) i miopatii (polegającej na uszkodzeniu struktury mięśni, prowadzących do ich zaniku i osłabienia siły).
Choroba mitochondrialna to ponadto ryzyko utraty lub zaburzeń wzroku, słuchu, wzrostu. Pojawiają się nieprawidłowości zachodzące w układzie pokarmowym, jak i zaburzenia na tle endokrynologicznym. Choroba ta u każdego może rozwijać się w indywidualny sposób i jest niezależna od wieku, bowiem objawy mogą pojawić się zarówno u dziecka, jak i u dorosłego.
Zaburzenia powstałe w wyniku mutacji w obrębie mtDNA lub jądrowego DNA to m.in.: zespół MELAS, zespół MIDD, zespół MERRF, zespół NARP, zespół LHON, zespół Kearnsa-Sayre’a (KSS), zespół CPEO.
Encefalopatia mitochondrialna — czym jest?
Encefalopatia mitochondrialna jest jedną z najczęstszych chorób wywołanych przez mutacje w mtDNA. W wielu wypadkach występuje razem z kwasicą mleczanową i epizodami udaropodobnymi, może przyjmować również postać encefalomiopatii . Z kolei wszystkie te schorzenia mogą składać się na zespół MELAS. Encefalopatia mitochondrialna swoim zasięgiem obejmuje odśrodkowy układ nerwowy. Rozwijają się dolegliwości w postaci zaburzeń zachowania w wyniku uszkodzenia mózgowia. Pierwsze jej objawy mogą wystąpić między 2 a 15 rokiem życia, wcześniej jest to zazwyczaj okres bezobjawowy. Dochodzi do uszkodzeń w mózgu, które wraz z upływem czasu mogą narastać. Różnorodność objawów i ich nasilenie są zmienne. Stwierdza się m.in. napady padaczki, stany zagubienia, nawracające bóle głowy, psychozę, demencję.
Dziedziczenie mitochondrialne choroby – czy jest możliwe?
Dziedziczenie mitochondrialne choroby jest jak najbardziej możliwe. Jednak mtDNA może być dziedziczone tylko w linii matczynej. Co to oznacza? Najprościej mówiąc, dziecko zaburzenia mitochondrialne może odziedziczyć tylko po mamie, a nie po tacie. Zarówno komórka jajowa, jak i plemnik mają wiele mitochondriów. W przypadku ojca, mitochondria wraz z plemnikiem przenikają do zapłodnionego jaja. Jednak ze względu na chemiczny znacznik, który zawierają, ‘zaprogramowane’ są na zniszczenie.
Zdarzają się sytuacje, kiedy mama jest tylko nosicielem zmutowanych genów i nie posiada żadnych objawów zachodzących nieprawidłowości. W takim wypadku może również przekazać uszkodzone geny dziecku. Takie samo ryzyko ich odziedziczenia istnieje zarówno u dziewczynki, jak i chłopca. Pewne jest natomiast to, że syn nie przeniesie ich na swoje dzieci. Na tę chwilę nie da się dokładnie oszacować ryzyka zachorowania dziecka na chorobę mitochondrialną.
Zaburzenia mitochondrialne — jak wygląda ich diagnoza?
Bardzo duże znaczenie przy chorobach mitochondrialnych ma ich diagnoza. Badania genetyczne o szerokim zasięgu dają możliwość sprawdzenia przyczyn podejrzewanych nieprawidłowości, czy występujących już objawów. Standardowa procedura diagnostyczna obejmuje na początku wywiad medyczny na temat członków rodziny, niekiedy przeprowadzane są badania biochemiczne, pobranie płynu rdzeniowo – mózgowego, rezonansu magnetycznego, biopsji mięśni. Pacjenci są kierowani na badania laryngologiczne, okulistyczne, kardiologiczne. Droga do postawienia właściwej diagnozy potrafi być długa i męcząca. Jednak to badania genetyczne dla dzieci i dorosłych w wielu sytuacjach mają decydujący wpływ na ostateczne rozpoznanie schorzenia. Analizują one u badanej osoby możliwe genetyczne przyczyny objawów. Swoim zakresem obejmują zarówno geny w DNA jądrowym, jak i mtDNA, czyli DNA mitochondrialnym. Im szersza analiza zostanie przeprowadzona, tym większa szansa na sprawdzenie wielu prawdopodobnych przyczyn występujących objawów. Najszerszym badaniem genetycznym jest badanie WES.
Choroby mitochondrialne – jakie są rokowania?
Nie da się jednoznacznie określić, jakie choroba mitochondrialna rokowania daje. Wpływ ma na nie wiek, w jakim zaobserwowano pierwsze objawy, ich przebieg, a także rodzaj samej choroby. Na tę chwilę nie ma możliwości wyleczenia zaburzeń mitochondrialnych całkowicie. Leczenie jest objawowe, czyli polega na łagodzeniu objawów. Wiąże się z podawaniem leków, włączeniem rehabilitacji, stosowaniu diety, suplementacji witaminowej i minimalizowania stresu oksydacyjnego. Dlatego tak ważne jest, by wykorzystywać dostępne metody diagnozy genetycznej (badanie WES) do dokładnego rozpoznania choroby mitochondrialnej. Skuteczne łagodzenie objawów, wdrożone na podstawie szerokiej diagnozy, może w znacznym stopniu poprawić jakość życia pacjenta. Natomiast poza opracowywanymi nowymi formami leczenia farmakologicznego, z coraz większą nadzieją oczekuje się terapii genowej, która może być ratunkiem dla wielu pacjentów i wpłynąć pozytywnie na ich dalsze rokowania.
Masz pytania odnośnie badań genetycznych?
Napisz do nas na redakcja@genetyczne.pl.
Zobacz też:
Badania genetyczne noworodka — co można wykonać?
Jakie badania przed szczepieniem warto zrobić?
Badanie WES cena — sprawdź jakie to koszty