Jakie badania są potrzebne dla dzieci z objawami autyzmu? Diagnozowanie autyzmu
Rodzice często są zaskoczeni tym, jakie badania są potrzebne dla dzieci z objawami autyzmu. Ilość testów, którym trzeba poddać dziecko, jest konieczna aby lekarz mógł jednoznacznie stwierdzić czy kilkulatek ma autyzm. Niektóre jego objawy pojawiają się także przy innych schorzeniach, np. zaburzeniach integracji sensorycznej, niedosłuchu.
Spis treści
Jakie badania są potrzebne dla dzieci z objawami autyzmu?
Przy podejrzeniu autyzmu rodzice zazwyczaj kierują się do najbliższej poradni psychologiczno-pedagogicznej. Tam dziecko zostaje poddane specjalnie skomponowanym testom, np. ADOS. Jest też przez dłuższy czas obserwowane przez zespół, który składa się z: psychologa, pedagoga specjalnego, logopedy, neurologa. Zespół ten wydaje opinię dotyczącą rozwoju dziecka i zauważonych trudności. Zazwyczaj w opinii tej informują rodziców, jakich lekarzy trzeba włączyć w proces diagnostyczny. Przykładowo, zespół diagnostyczny stwierdza, że dziecko nie wykonuje prostych poleceń i nie reaguje na polecenia słowne. Może być to objaw autyzmu, ale też np. niedosłuchu. Dlatego zaleca się badanie słuchu i kontrolę u laryngologa. W niektórych przypadkach diagnostyka autyzmu obejmuje też badania obrazowe, czyli EEG, rezonans i tomograf. Niektóre problemy charakterystyczne dla autyzmu są wynikiem zaburzeń w strukturze DNA. W związku z tym warte rozważenia jest zrobienie badań genetycznych, np. badania WES. Wykrycie choroby genetycznej może przyspieszyć postawienie diagnozy nawet o kilka miesięcy. Co z kolei pozwoli na szybsze rozpoczęcie odpowiednio ukierunkowanej terapii. Warto wiedzieć, że w praktyce tylko psychiatra dziecięcy może postawić ostateczną diagnozę: tak, to autyzm. Czyni to oczywiście na podstawie opinii innych specjalistów, własnych obserwacji oraz wyników badań.
Autyzm — sygnały alarmowe
Niektóre zachowania są charakterystyczne przy autyzmie. Specjaliści zalecają kontakt z lekarzem, gdy dziecko:
- nie potrafi utrzymywać kontaktu wzrokowego z rozmówcą;
- rozwój mowy jest opóźniony albo dziecko traci nabyte umiejętności w tym zakresie;
- nie wykonuje prostych poleceń, wydaje się ich nie rozumieć;
- reaguje silnymi emocjami na zmianę codziennego harmonogramu, nie lubi zmian;
- nie chce uczestniczyć w zabawach, które polegają na naśladowaniu lub udawaniu, np. w policjantów i złodziei;
- nie chce bawić się z rówieśnikami, unika kontaktu;
- nie lubi kontaktu fizycznego, np. przytulania, głaskania;
- wydaje się, że nie rozumie uczuć innych osób lub są one dla niego obojętne;
- wykonuje powtarzalne ruchy, np. obracanie się.