Nadwrażliwość słuchowa a autyzm

Dzieci z autyzmem częs­to miewa­ją prob­le­my z odbieraniem i przetwarzaniem bodźców. Są to zaburzenia sen­so­ryczne. Jed­nym z częstych jest nad­wrażli­wość słu­chowa. Może ona powodować ogrom­ny dyskom­fort przy odbiera­niu dźwięków. Zobacz, jak ją rozpoz­nać i jak pomóc dziecku z autyzmem w takiej sytuacji!

Spis treś­ci:

1. Nad­wrażli­wość słu­chowa u dzieci z zaburzeni­a­mi ze spek­trum autyzmu
2. Jak poradz­ić sobie z nad­wrażli­woś­cią na bodźce dźwiękowe?

Nadwrażliwość słuchowa u dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu

Nad­wrażli­wość słu­chowa to zaburze­nie inte­gracji sen­so­rycznej. Dzieci z tą przy­padłoś­cią mają prob­lem z właś­ci­wym odbieraniem i przetwarzaniem bodźców dźwiękowych. W kon­sek­wencji odczuwa­ją one dyskom­fort, a cza­sa­mi nawet ból pod­czas słucha­nia. Słysze­nie nawet relak­sacyjnych dźwięków, takich jak szum fal, może być dla nich trudne.

Na nad­wrażli­wość słu­chową u dzieci autysty­cznych wskazy­wać może:

• Zasła­ni­an­ie uszu dłońmi
• Narzekanie, że jest za głośno
• Unikanie przed­miotów wyda­ją­cych dźwięki
• Zaburzenia snu
• Złość lub płacz w hałaśli­wych miejscach

Jak poradzić sobie z nadwrażliwością na bodźce dźwiękowe?

Oso­ba z nad­wrażli­woś­cią słu­chową może mieć ogromne prob­le­my z codzi­en­nym funkcjonowaniem. Jest to ogromne utrud­nie­nie, dlat­ego wyma­ga odpowied­niej ter­apii. Z dzieck­iem jak najszy­b­ciej należy udać się do spec­jal­isty, który dobierze lecze­nie. Jego najczęst­sze rodza­je to:

• Ter­apia inte­gracji sen­so­rycznej (SI) — jej celem jest wyk­sz­tałce­nie u dziec­ka praw­idłowych schematów odbiera­nia i przetwarza­nia bodźców dźwiękowych. Ter­apia prowad­zona jest przez zabawę, w której dziecko jest sty­mu­lowane dźwiękowo. Dzię­ki temu zaję­cia są dla dziec­ka przy­jemne, a jego przy­padłość jest zwalczana.
• Ter­apia Johanse­na (IAS) — pole­ga ona na sty­mu­lowa­niu słu­chowym dziec­ka poprzez spec­jal­nie nagraną ścieżkę dźwiękową. Maluch powinien słuchać jej przez około 10–15 min­ut dzi­en­nie. Po kilku miesią­cach ścież­ka dźwiękowa jest zmieniana.
• Ter­apia Toma­ti­sa – pod­czas ter­apii dziecko słucha dźwięków o różnych częs­totli­woś­ci­ach, co poma­ga mu praw­idłowo odbier­ać bodźce dźwiękowe z otoczenia. W ter­apii Toma­ti­sa dziecko częs­to musi również pow­tarzać usłyszane dźwięki.

W codzi­en­nym funkcjonowa­niu dziecku pomóc mogą słuchaw­ki wygłusza­jące. Dzię­ki niemu maluch będzie nieco “odcię­ty” od drażnią­cych go bodźców. Pomoże to wye­lim­i­nować ner­wowe reakc­je pojaw­ia­jące się w hałaśli­wych miejs­cach. Pomoc­ne może być również uży­wanie głośnych sprzętów domowych, gdy dziec­ka nie ma w domu.