Przeskocz do treści
test na raka jelita grubego z krwi kontakt test na raka jelita grubego z krwi kontakt

ADHD a autyzm — czy mogą występować razem?

ADHD i autyzm to zaburzenia, które są częs­to ze sobą mylone. Niewiele osób wie, że mogą one także wys­tępować razem. Ogrom­nie utrud­nia to funkcjonowanie dzieciom i ich rodz­i­com. Zobacz, jak moż­na rozpoz­nać, że u dziec­ka wys­tępu­je autyzm z ADHD!adhd a autyzm

Spis treś­ci:

  1. Współwys­tępowanie autyz­mu z ADHD
  2. Autyzm i ADHD — co robić?

Współwystępowanie autyzmu z ADHD

Zdarza się, że ADHD i autyzm wys­tępu­ją razem u jed­nego pac­jen­ta. U takich osób zwyk­le pojaw­ia­ją się objawy związane z tri­adą autysty­czną, czyli prob­le­my z mową i komu­nikacją, trud­noś­ci w relac­jach społecznych oraz ogranic­zone zachowa­nia i zain­tere­sowa­nia. ADHD może z kolei przyj­mować następu­jące formy:

  •  Zaburzenia kon­cen­tracji uwa­gi – w tym przy­pad­ku myśli chorego częs­to ucieka­ją gdzieś indziej
  • Nad­pobudli­wość psy­cho­ru­chowa i impul­sy­wność — u takich dzieci nie wys­tępu­ją prob­le­my z kon­cen­tracją uwa­gi, ale są one impul­sy­wne i nadpobudliwe
  • Typ mieszany – ten przy­padek ADHD łączy w sobie zarówno trud­noś­ci ze skupi­e­niem, jak i nad­pobudli­wość psychoruchową
    Jak może objaw­iać się ADHD ze spek­trum autyz­mu?

U dzieci z ADHD i autyzmem pojaw­ić mogą się różne objawy charak­terysty­czne dla tych zaburzeń. Najczęś­ciej jed­nak u dzieci z tymi przy­padłoś­ci­a­mi pojaw­ia się:

  • Nad­wrażli­wość sen­so­rycz­na, czyli niewłaś­ci­we odbieranie i przetwarzanie bodźców pochodzą­cych ze środowiska
  • Nietolerowanie zmi­an – nawet najm­niejsze zmi­any mogą powodować u dzieci z autyzmem wybuch złoś­ci, ale ADHD może go jeszcze nasilać.
  • Prob­le­my gas­tryczne – u dzieci z ASD i autyzmem częs­to wys­tępu­je biegun­ka i wymio­ty, ponieważ ich układ pokar­mowy nie dzi­ała do koń­ca dobrze.

Autyzm i ADHD — co robić?

Jeśli u naszego dziec­ka widz­imy objawy ADHD lub autyz­mu, to przede wszys­tkim musimy skupić się na diag­nozie. Sprawdźmy, czy u naszego dziec­ka nie wys­tępu­ją oba zaburzenia. Pomoże nam w tym wiz­y­ta u psy­cholo­ga dziecięcego, psy­chi­a­try oraz wyko­nanie bada­nia gene­ty­cznego dziecku. Pole­cany szczegól­nie jest test WES, w którym na pod­staw­ie jed­nej anal­izy sprawdzane są wszys­tkie geny pacjenta.

Po usłysze­niu diag­nozy w codzi­en­nym życiu pole­camy zas­tosować się do poniższych porad:

• Bądź stanow­czy i jas­no for­mułuj zasady panu­jące w domu
• Nie reaguj zbyt emocjon­al­nie, zachowuj spokój
• Nie miej zbyt niere­al­isty­cznych wymagań
• Świę­tuj wszys­tkie sukcesy dziecka
• Próbuj wye­lim­i­nować bodźce, które powodu­ją u dziec­ka dyskomfort
• Staraj się częs­to orga­ni­zować różne zabawy ruchowe

1/5 — (1 głosów / głosy) 
mail