Nauczyciel wspomagający — jego ważna rola w życiu chorego ucznia

Nauczy­ciel wspo­ma­ga­ją­cy może pomóc niepełnosprawne­mu dziecku. Warto wiedzieć jakie są jego obow­iąz­ki i komu przysługu­je taka pomoc. Pon­ad­to poniżej zna­j­du­je się infor­ma­c­ja odnoszą­ca się do tego, jak należy ubie­gać się o nauczy­ciela wspomagającego.

1. Nauczy­ciel wspo­ma­ga­ją­cy – kim jest?
2. Nauczy­ciel wspo­ma­ga­ją­cy – jego kwal­i­fikac­je i obowiązki
3. Nauczy­ciel wspo­ma­ga­ją­cy – dla kogo?
4. Nauczy­ciel wspo­ma­ga­ją­cy – ile godzin przysługu­je dziecku?
5. Nauczy­ciel wspo­ma­ga­ją­cy w szkole – czy wystar­czy tylko orzecze­nie o niepełnosprawności?

Nauczyciel wspomagający – kim jest?

Nauczy­ciel wspo­ma­ga­ją­cy jest osobą poma­ga­jącą pod­czas opie­ki nad niepełnosprawny­mi dzieć­mi, w tym fizy­cznie oraz umysłowo albo niedos­tosowany­mi społecznie, jak np. niemówią­cym dzieciom, z choroba­mi gene­ty­czny­mi i inny­mi zaburzeni­a­mi albo z objawa­mi autyz­mu. Wyty­powany ped­a­gog przede wszys­tkim kon­cen­tru­je się na szczegól­nych potrze­bach danego dziec­ka. To pewien pro­mo­tor i prop­a­ga­tor edukacji włącza­jącej oraz opiekun uczniów z niepełnosprawnością.

Nauczyciel wspomagający – jego kwalifikacje i obowiązki

Bard­zo ważne jest, iż nauczy­ciel wspo­ma­ga­ją­cy musi posi­adać odpowied­nie kwal­i­fikac­je z zakre­su ped­a­gogi­ki spec­jal­nej. Oso­ba wykonu­ją­ca ten zawód musi ukończyć pię­ci­o­let­nie stu­dia dzi­enne z zakre­su ped­a­gogi­ki spec­jal­nej albo stu­dia podyplomowe.

Nauczy­ciel wspo­ma­ga­ją­cy posi­a­da wiele obow­iązków. Jed­nym z nich jest udzielanie wspar­cia dziecku albo mniejszej grupce dzieci, które są przy­dzielone mu pod opiekę. Do zadań takiej oso­by należy: współor­ga­ni­za­c­ja edukacji dla uczniów z niepełnosprawnoś­ci­a­mi i samodzielne prowadze­nie zajęć wraz z podopieczny­mi, a także oce­ni­an­ie ich postępów. Roz­porządze­nie Min­is­tra Edukacji Nar­o­dowej z 9 sierp­nia 2017 r. w spraw­ie warunk­ów orga­ni­zowa­nia ksz­tałce­nia, wychowa­nia i opie­ki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych, niedos­tosowanych społecznie i zagrożonych niedos­tosowaniem społecznym (Dz.U. z 2017 r. poz. 1578) stanowi pod­stawę prawną, reg­u­lu­jącą zasady pra­cy nauczy­cieli wspomagających.

Nauczy­ciel wspo­ma­ga­ją­cy to zawód, który nie należy do najłatwiejszych, sku­pia się on bowiem na różnych obszarach, spośród których moż­na wyróżnić: edukację, inte­grację albo współpracę z nauczy­cielem wiodą­cym. Ten ped­a­gog musi wykazać się wielo­ma cecha­mi, taki­mi jak: kreaty­wność, cier­pli­wość raz duży pokład empatii. Dodatkowo taka oso­ba musi być elasty­czne, dlat­ego że musi umiejęt­nie dopa­sować bieżą­cy pro­gram naucza­nia adek­wat­nie do konkret­nych potrzeb swoich podopiecznych.

Orzecze­nie o potrze­bie ksz­tałce­nia spec­jal­nego zaw­iera szczegółowe wyty­czne odnośnie potrzeb dziec­ka niepełnosprawnego. Mło­da oso­ba, której został przy­dzielony nauczy­ciel wspo­ma­ga­ją­cy zarówno w przed­szkolu czy też w szkole, może wyma­gać uczest­niczenia w zaję­ci­ach rewal­i­da­cyjnych, ćwiczeni­ach logope­dy­cznych albo ter­apii fizjoter­apeu­ty­cznej – to jest istotne pod­czas zaburzeń napię­cia mięśniowego u dziec­ka. Wykonu­jąc ten zawód przy­da­je się dodatkowo zna­jo­mość zagad­nień z fizjoter­apii oraz psychologii.

Nauczyciel wspomagający – dla kogo?

Komu przysługu­je nauczy­ciel wspo­ma­ga­ją­cy? Ta oso­ba jest zatrud­ni­ana obow­iązkowo w przed­szko­lach oraz szkołach inte­gra­cyjnych i z odd­zi­ała­mi inte­gra­cyjny­mi, w których jest real­i­zowana wspól­na edukac­ja zarówno zdrowych, jak i niepełnosprawnych dzieci. Dodatkowo, nauczy­ciel wspo­ma­ga­ją­cy może pra­cow­ać również w szkole ogóln­o­dostęp­nej, gdzie dzieci wyma­ga­ją pomo­cy specjalisty.

Komu przysługu­je nauczy­ciel wspo­ma­ga­ją­cy? Ten ped­a­gog pracu­je z dzieć­mi posi­ada­ją­cy­mi orzecze­nie o potrze­bie ksz­tałce­nia spec­jal­nego, ten doku­ment stanowi bowiem pod­stawę do tego, aby zatrud­nić odpowied­niego nauczy­ciela, który musi poma­gać dziecku pod­czas codzi­en­nej nau­ki w przed­szkolu albo w szkole.

Zgod­nie z wyty­czny­mi o orzecze­nie o potrze­bie ksz­tałce­nia spec­jal­nego mogą starać się uczniowie:

• niesłyszący/niedosłyszący,
• niewido­mi,
• niepełnosprawni ruchowo,
• intelek­tu­al­nie upośledzeni nieza­leżnie od stopnia,
• z objawa­mi autyz­mu albo z zespołem Aspergera,
• z zaburzeni­a­mi zachowa­nia, jak np. antyspołeczni bądź nad­miernie agresywni,
• z niepełnosprawnoś­ci­a­mi sprzężony­mi, którzy posi­ada­ją min­i­mum dwa rodza­je niepełnosprawności.

Taki doku­ment wyda­je pub­licz­na porad­nia psy­cho­log­iczno-ped­a­gog­icz­na. Posi­adane orzecze­nie o potrze­bie ksz­tałce­nia spec­jal­nego zobow­iązu­je do tego, aby real­i­zować ksz­tałce­nie, jak również wychowanie, które jest dos­tosowane do danych potrzeb i możli­woś­ci psy­chofizy­cznych ucz­nia. Celem jest przede wszys­tkim uspraw­ni­an­ie zabur­zonych funkcji i spec­jal­isty­cz­na pomoc wraz z opieką oraz rewal­i­dac­ja, przez co należy rozu­mieć całok­sz­tałt dzi­ałań, które mają na celu przy­wróce­nie niepełnosprawne­mu dziecku możli­wie pełnej sprawności.

Warto wiedzieć, iż kwal­i­fikac­ja do ksz­tałce­nia z orzecze­niem nie jest na tyle jed­noz­nacz­na, z tym, że dziecko musi uczyć się w szkole spec­jal­nej. To oznacza tylko, iż maluch wyma­ga dodatkowej opie­ki nad sobą.

Zgod­nie z przepisa­mi, nauczy­ciel wspo­ma­ga­ją­cy może jed­nocześnie prze­by­wać maksy­mal­nie z grupą do 5 dzieci z orzecze­niem o potrze­bie ksz­tałce­nia specjalnego.

Nauczyciel wspomagający – ile godzin przysługuje dziecku?

Pol­s­ka ustawa z 1982 roku – Kar­ta Nauczy­ciela wskazu­je, że czas pra­cy nauczy­ciela wspo­ma­ga­jącego z dzieć­mi musi wynosić 20 godzin tygod­niowo. Konkret­ny wymi­ar cza­su, który jest poświę­cony dane­mu dziecku wyni­ka z decyzji pod­jętej przez dyrek­to­ra placów­ki. Oso­ba prowadzą­ca przed­szkole bądź szkołę musi kierować się głównie potrze­ba­mi ucz­nia i zalece­ni­a­mi uwzględ­niony­mi w orzecze­niu o ksz­tałce­niu specjalnym.

Nauczyciel wspomagający w szkole – czy wystarczy tylko orzeczenie o niepełnosprawności?

Orzecze­nie o danym stop­niu niepełnosprawnoś­ci stanowi ważny doku­ment, jed­nakże nie jest on bezpośred­nią pod­stawą do zatrud­nienia nauczy­ciela wspo­ma­ga­jącego. Kiedy dziecko uzys­ka orzecze­nie o potrze­bie ksz­tałce­nia spec­jal­nego to rodz­ice mogą oczeki­wać wspar­cia ze strony nauczy­ciela wspomagającego.

W sytu­acji, kiedy dziecko jest zagrożone niedos­tosowaniem społecznym czy też niepełnosprawne, ale nie otrzy­mało ono orzeczenia o potrze­bie ksz­tałce­nia spec­jal­nego to nie ma obow­iązku, aby korzys­tało ono ze spec­jal­isty­cznej pomo­cy. Zawsze przed­szkole albo szkoła mogą zwró­cić się do organu prowadzącego, żeby zatrud­nić nauczy­ciela wspo­ma­ga­jącego u siebie. Pod­stawą do tego jest również dys­ponowanie przez dyrek­to­ra placów­ki właś­ci­wym budżetem, a także wyraże­nie przez niego zgody, aby dziecko zostało objęte dodatkową opieką.

Pro­ce­du­ra ubie­ga­nia się o orzecze­nie o potrze­bie ksz­tałce­nia spec­jal­nego rozpoczy­na się od złoże­nia przez prawnych opiekunów dziec­ka odpowied­niego wniosku do dyrek­to­ra porad­ni psy­cho­log­iczno-ped­a­gog­icznej oraz wyraże­nie zgody na przeprowadze­nie istot­nych i niezbęd­nych badań diagnostycznych.

We wniosku trze­ba uwzględ­nić takie dane jak:

• imię oraz nazwisko dziecka,
• data i miejsce urodzenia dziecka,
• adres zamieszka­nia dziecka,
• peł­na nazwa i adres szkoły wraz z oznacze­niem klasy,
• imiona oraz nazwiska prawnych opiekunów dziecka,
• adres zamieszka­nia prawnych opiekunów dziecka.

Pon­ad­to kole­jnym zadaniem wniosko­daw­cy jest określe­nie konkret­nego celu, dla którego jest for­mułowany wniosek o uzyskanie orzeczenia oraz uza­sad­nie­nie chę­ci ubie­ga­nia się o dodatkową pomoc. Istotne jest, aby na doku­men­cie znalazł się odręczny pod­pis wniosko­daw­ców. Po tym jak wniosek zostanie roz­pa­tr­zony pozy­ty­wnie to zespół orzeka­ją­cy wyda w kole­jnym etapie pro­ce­su orzecze­nie o potrze­bie ksz­tałce­nia specjalnego.

Zobacz też:

Badanie WES cena

Jakie bada­nia przed szczepi­e­niem warto wykonać?

Co zro­bić gdy dziecko cią­gle choruje?