Choroba Wilsona – objawy, dziedziczenie, diagnostyka
Choroba Wilsona to schorzenie spowodowane mutacją genetyczną, które polega na magazynowaniu miedzi w organizmie – wątrobie, nerkach, mózgu, rogówkach oczu. To prowadzi do wielu objawów i dolegliwości.
Czy choroba Wilsona jest dziedziczna?
Na czym polega choroba Wilsona?
Jak objawia się choroba Wilsona?
Jak wykryć chorobę Wilsona?
Czy choroba Wilsona jest dziedziczna?
Na chorobę Wilsona chorują tylko osoby z wadliwym genem ATP7B bez względu na płeć. Czy choroba Wilsona jest dziedziczna? Tak – aby zachorować, konieczna jest obecność dwóch wadliwych genów (odziedziczonych po ojcu i po matce). Jeśli dana osoba ma tylko jeden zmutowany gen, nie choruje, ale może przekazać go potomstwu.
Na czym polega choroba Wilsona?
Gen ATP7B koduje białko, które odpowiada za przemiany miedzi. Jeśli jest nieprawidłowy, te przemiany również nie mogą zachodzić poprawnie. Na czym polega choroba Wilsona? U osób zdrowych nadmiar miedzi zostaje wydalony z organizmu, a u osób z chorobą Wilsona – gromadzi się w nim, przede wszystkim w wątrobie, a potem również np. mózgu czy nerkach.
Jak objawia się choroba Wilsona?
Pierwsze objawy choroby mogą wystąpić u małego dziecka lub później. Jak objawia się choroba Wilsona? Pojawiają się głównie zaburzenia wątroby (powiększenie, stłuszczenie, marskość etc.), ślinotok, drżenie rąk i nieprawidłowe napięcie mięśniowe, zaburzenia równowagi i koordynacji ruchowej, kłopoty z mówieniem czy koncentracją i inne. Może wystąpić też złoto-brązowy pierścień w rogówce oka (pierścień Kaysera-Fleishera).
Jak wykryć chorobę Wilsona?
A jak wykryć chorobę Wilsona? Oprócz badań laboratoryjnych w kierunku metabolizmu miedzi ważne są badania DNA. Pozwalają one wskazać, czy u danej osoby obecne są mutacje genie odpowiedzialnym za chorobę. Badanie genetyczne można wykonać już u malutkiego dziecka.
Warto zdiagnozować chorobę jak najszybciej, ponieważ nieleczona jest bardzo niebezpieczna dla organizmu. Jak leczyć chorobę Wilsona? Celem terapii jest usunięcie nagromadzonej miedzi z wykorzystaniem specjalnego leku. Niezbędna jest też konkretna dieta z małą ilością miedzi.