Dyspraksja a autyzm

Dys­prak­s­ja zwana jest syn­dromem niez­grab­ne­go dziec­ka. Jest to zaburze­nie powodu­jące upośledze­nie koor­dy­nacji ruchowej, które częs­to pojaw­ia się u dzieci z zaburzeni­a­mi ze spek­trum autyz­mu. Zobacz, jakie objawy mogą świad­czyć o dys­prak­sji u dziec­ka z autyzmem!

Spis treś­ci:

1. Czym jest dys­prak­s­ja u dziecka?
2. Dziecko z dys­prak­sją i autyzmem — objawy
3. Dys­prak­s­ja a autyzm — diag­noza i terapia

Czym jest dyspraksja u dziecka?

Dys­prak­s­ja jest zaburze­niem zdol­noś­ci wykony­wa­nia zamier­zonych ruchów, czyli prak­sji. Oso­by z tą dolegli­woś­cią mają prob­le­my z zap­inaniem guzików, jazdą na row­erze czy zła­paniem pił­ki. Powszech­nie dys­prak­sję nazy­wa się syn­dromem niez­grab­ne­go dziecka.
Przy­czyną dys­prak­sji są zaburzenia pro­cesów inte­gracji między różny­mi ośrod­ka­mi układu ner­wowego dziec­ka. Bard­zo częs­to współwys­tępu­je ona z autyzmem.

Dziecko z dyspraksją i autyzmem — objawy

Dys­prak­s­ja współwys­tępu­ją­ca z autyzmem może się objaw­iać poprzez:

• Prob­le­my z planowaniem i wykony­waniem pod­sta­wowych czyn­noś­ci, takich jak zap­inanie guzików czy wiązanie butów
• Opóźnienia rozwojowe
• Zaburzenia koor­dy­nacji ruchowej
• Prob­le­my z chodze­niem – wpadanie na meble czy inne oso­by i przewracanie się
• Prob­le­my z ucze­niem się i wykony­waniem prac plastycznych
• Zaburzenia mowy
• Kiep­s­ka ori­en­tac­ja w schema­cie włas­nego ciała
• Zapom­i­nalst­wo i gubi­e­nie przedmiotów
• Drażliwość

Dyspraksja a autyzm — diagnoza i terapia

Dys­prak­s­ja i autyzm mogą wys­tępować odd­ziel­nie, cho­ci­aż częs­to ze sobą współwys­tępu­ją. Nie może­my więc od razu zakładać, że dziecko bory­ka się z obo­ma prob­le­ma­mi. Jeśli to pode­jrze­wamy, to należy wykon­ać odpowied­nią diag­nos­tykę. Pomoże nam w tym pedi­atra. Zba­da on dziecko i w razie potrze­by skieru­je na dal­sze testy np. bada­nia gene­ty­czne dla dzieci.

Ter­apia dziec­ka z dys­prak­sją i autyzmem jest bard­zo złożona. Musi ona być prowad­zona wielo­torowo, ponieważ lec­zone są dwa zaburzenia. Jej najważniejszym ele­mentem powin­na być ter­apia inte­gracji sen­so­rycznej, która uczy dziecko przyswa­jać i przetwarzać bodźce sen­so­ryczne z otoczenia.

W jej trak­cie wykony­wane są roz­maite ćwiczenia, takie jak skakanie na piłce, masaż ciała za pomocą różnych fak­tur czy pokony­wanie różnorod­nych torów przeszkód.

Dzieci z autyzmem i dys­prak­sją zwyk­le korzys­ta­ją także z pomo­cy psy­cholo­ga dziecięcego lub psy­chi­a­try oraz ped­a­goga. Inne formy ter­apii zależne są od pojaw­ia­ją­cych się dolegli­woś­ci. Może być to m.in. ter­apia logope­dy­cz­na czy tren­ing umiejęt­noś­ci społecznych.